25 de des. 2008

Feliz Navidad!!!

Primero de todo desearos feliz navidad!!!!!



En sengundo lugar, daros una explicacion de mi desapareicion, reaparicion, y otra vez desaparecer...

Cuando cree este blog, lo hice porque me empezaba a dar cuenta que quizas tengo un problema con la comida, la imagen, el peso... y no sabia con quien hablarlo, estaba tan asustada, tan perdida, tan desorientada... y esto me sirvió como via de escape, el lugar donde huir, vomitar todo lo que me pasaba, y tambien aislarme de la resta del mundo, no aforntar de cara todo lo que me venina, y tambien conocer a gente con parecidos problemas, que te endienden y te dan su opinion, solo saben lo que tu explicas, tu version... lo que sientes...

No se si es lo mejor que podia haber hecho, si no me ha ayudado a obsesionarme mas o me ha hecho abrir los ojos, aunque me haya costado lo mio...

si todo este tiempo no he volto, es porque necesitaba pensar, recapacitar, y alejarme de todo esto, que nada ni nadie me influenciara en nada...

volver igual ha sido recaer, o no, porque las ultimas semanas sin que huibera entrado volvia a estar bastante mal... quiza volver me ha ayudado a voler a lebantarme y decir, NO! no quiero esta vida pensando siempre en estas cosas... i quiza leer cosas de algien que esta abosrto en esto y no lo be como realmente una cosa mala, o no quiere superarlo, no me ayuda, que igual si, i me sirve para reforzar mis conceptos de lo que no quiero...
es por este motivo que no comento casi, os leo muchas veces, pero no me veo con fuerzas de comentar, de dar un consejo, no se...
antes de dar consejos o opiniones creo que primero tendria que saber darmelos a mi misma...

estos meses me ha pasado un poco de todo, he descubierto el fascinante mundo de la nutricion clinica haciendo practicas en un hopsital haciendo 6h al dia durante dos meses, he visto muchos casos, muchos pacientes cada uno un mundo, algunos me han impresionado mas, otros menos, pero de todos he aprendido una cosa, si no nos nutrimos, nos morimos, asi de claro. tube una paciente que ingresó por como a causa de anorexia nerviosa, 1,70 30 kg, estaba taaaan desnutrida que su corazon no respondia, i me imagene a mi, en su sitio, mi misma edad y mi mismo nombre, que casualidades eh...
I no, no quiero! no quiero por mi, ni por mis amigas, ni por mi familia, no se lo merecen...
no se merecen que no quiera salir a la calle porque cuando me vestia, me miraba al espejo i me sentia fatal, una mierda, solo queriendo hacerme daño, o morirme...

i no... esta no es la solucion de nada...
no quiero dejar de ver a mis amigas por eso, perderme las cenas de clase por no querer que me vean comer, o odiar las navidades por las comidas...

No se, si necesitas algo, ahi estan mis correos, decirme algo y no dudeis que os contestare si estoy en las minimas condiciones de hacerlo... pero de momento mi "regreso" al blog es un poco light jajaja (con ironia :P)

Solo quiero que pensesis en esto, vale la pena seguirle el juego a esta enfermedad?? es lo que realmente quieres para tu vida..?? si las respuestas son no, luchar, luchar porque esto no controle nuestra vida, y podamos disfrutar de ella, y ser realmente felices, porque TODAS!!! todas las personas que he conocido por aqui, lo mereceis!!!

asi que si alguien quiere unirse a mi en esta particular lucha, contar conmigo ;)

os mando un beso enormeeeee!!!!! i FELIZ NAVIDAAAAAD!!!!!!!!

3 comentarios de visitantes:

Anònim ha dit...

No sabes cuantisimo me alegro que te hayas dado cuenta de todo esto y que decidas cambiarlo.

Besitos de caramelo y mucho animo, seguro que lo consigues.

anamiamiga ha dit...

Hola wapisimaaa!!! Feliz año nuevo!!!
Eres una valiente tia y lo vas a conseguir estoy segura de ello. Es hora de empezar a VIVIR de verdad.
Te entiendo perfectamente a veces hace falta un respiro y mirar las cosas con algo de distancia para ver las cosas más claras.
Yo me uno a esa lucha.

Lo mismo digo si necesitas algo puedes contar conmigo. Además no estamos tan lejos si no recuerdo mal.

muaaaaaaaaaks wapa!!! Te mando muxa fuerza.

Ester ha dit...

Holaaa wapaaa!!
Aixx he tardat en contestar xro e tingut problemas x passar x alguns blogs =S
M'alegro qe tinguis aqests pensaments!jo uenu..vull seguir baixant de pes i fare el qe pugui x conseguir-ho. xro aquesta enfermetat no ocupa ni molt menys tota la meva vida, (serà qe encara estic a temps xD) xro jo nose..soc feliç saps?? i qedo amb els meus amics, i menjo "normal" si hi ha un menjar familiar i tot això..
Xro ho qe tinc clar esQ quan arribi a la meva meta pararé i intentare no pujar d pes.
Uenuu cuidat i molts petonetsss =D

 
Els Meus Pensaments © 2007 Template feito por Áurea R.C.